Octopus
Το Βιβλιοπωλείο “Octopus press” που λειτούργησε ως “κέντρο πολλαπλασιασμού και διάδοσης παράξενων ιδεών” από το 1974-1976 στην οδό Κωλέττη στα Εξάρχεια. Το «Οκτάπους» έμελλε να γίνει το πρώτο βιβλιοπωλείο που έκαψαν οι «ιδεοφοβικοί φασίστες» και ακολούθησαν κι άλλα. Η φωτογραφία έχει τραβηχτεί από το Νίκο Θεοδοσίου την επομένη της φασιστικής επίθεσης από τη «Νέα Τάξη» και εμφανίζονται ο Τζίμης (πλάτη), ο πολυαγαπημένος Βαγγέλης Μανιάτης (λίγο μάτι και μπόλικο σγουρό μαλλί) και ο Τέος…
«Τον Τέο Ρόμβο τον γνώρισα στη μεταπολίτευση, το 1975, στο βιβλιοπωλείο του στην οδό Κωλέττη στα Εξάρχεια, στο περίφημο Octopus. Το Octopus ήταν το πρώτο αναρχικό βιβλιοπωλείο που φτιάχτηκε στην Ελλάδα αφού από τα χρόνια της χούντας υπήρχαν οι εκδοτικοί οίκοι Πράξη και Διεθνής Βιβλιοθήκη (αργότερα και ο Ελεύθερος Τύπος), περιοδικά και εφημερίδες, αλλά κανένα βιβλιοπωλείο.
Στο Octopus μαζεύονταν εκτός από αναρχικούς και αμφισβητίες, άνθρωποι περιθωριακοί και μοναχικοί που αποκτούσαν εκεί μια κοινωνικότητα, τα πρώτα φρικιά, πρωτοπόροι καλλιτέχνες αλλά και άτομα με ψυχολογικά προβλήματα που έβρισκαν ένα χώρο ελευθερίας, ο οποίος χωρίς υπερβολή μπορεί να έπαιζε και κάποιο ρόλο, αν όχι θεραπευτικό, τουλάχιστον ανακουφιστικό.
Το Octopus γρήγορα έγινε ένας χώρος άνθισης παράξενων ιδεών και σουρεαλιστικών ή ντανταϊστικών χειρονομιών…
Υπήρχε μια ατμόσφαιρα κοινοβιακή, ερωτική, εξεγερσιακή και μπίτνικ…
Ο Ρόμβος και οι άλλοι μεγαλύτεροι, με το παράδειγμά τους, μας έμαθαν τι σημαίνει η καθημερινή ζωή να είναι αξεχώριστη από την πολιτική στάση…
Δεν υπήρχε κανένα political correct, μια πραγματική αναρχία…
Σε μια εποχή που η νεολαία ήταν στρατευμένη στα σταλινικά κόμματα και ασφυκτιούσε από την κομματική πειθαρχία, το γνήσια ελευθεριακό πνεύμα που είχε εμφυσήσει στο Octopus o Ρόμβος ήταν ό,τι έπρεπε για μας τους πιτσιρικάδες που ασφυκτιούσαμε στην οικογένεια, στο σχολείο, στο φροντιστήριο, διψάγαμε για αντιεξουσιαστικές ιδέες και επιπλέον είχαμε και τα δυο πόδια στη σεξουαλική στέρηση…
Στο Octopus προμηθευόμασταν τα πρώτα αναρχικά περιοδικά, τις μπροσούρες και τις προκηρύξεις…
και ακούγαμε τον Ρόμβο να μιλάει για τις εμπειρίες του στο Μάη του ’68 και στα κοινόβια της Γερμανίας. Αν κάτι από τότε άλλαξε προς το καλύτερο, αν κάτι κάναμε, όλοι όσοι περάσαμε από το Octopus, για να μην είναι οι θεσμοί της οικογένειας και του σχολείου τόσο καταπιεστικοί, για να μην πηγαίνουν οι νέοι στο στρατό, για να μπορούν να έχουν ελεύθερες ερωτικές σχέσεις κ.λ.π., η συμβολή του Ρόμβου ήταν καθοριστική».
Μιχάλης Πρωτοψάλτης
[Φωτο: Άννα Βιχ]
ΥΛΙΚΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟΥ OCTOPUS PRESS
Εδώ μπορείτε να διαβάσετε το βιβλίο ή και να το κατεβάσετε σε μορφή pdf
Τεος Ρομβος 
Καλημέρα εύχομαι οτι καλλύτερο στις προσπάθειες σου, ειμαι καλα περναω οσο μπορώ καλλύτερα περιμένοντας μάταια τοσο καιρό για κάποια γράμμα απ τον Ηλία αλλα τώρα ξέρω που θα σας βρίσκω. Απο Υγεία σκίζω μου δινουν οι γιατροί 5 χρόνια κι οι φίλοι λιγότερα απο 3 εμ βέβαια ετσι που καπνίζω τα κατάφερα. Κοκορέτσι. Αφαίρεσαν τον ενα (1) πνεύμονα γιατι αδιαφόρησα για τα καμμένα λάδια του αυτοκινήτου μου. Που να αλλάξεις λάδια στη Γερμανία , καλλύτερα να αλλαζα γκόμενα. Χαιρομαι που σας βρήκα , που ακουσα τη φωνή το Λεονίδα που ξανα θυμήθηκα πάλι Χταπόδι.
Οφείλω πολλά στους χώρους όπως το Octopus, στους οποίους βρέθηκα πιτσιρίκα παρατηρώντας με ολάνοικτα μάτια και δέος τους μεγαλύτερους από μένα. Μόλις 6 χρόνια μετά τον Μάη του 68 και χιλιάδες μίλια μακρία από το χίτικο περιβάλλον του σχολείου, γειτονιάς, οικογένειας. Τι έμαθα; να αμφισβητώ, να σκέφτομαι και να κολυμπάω στα βαθιά χωρίς μπρατσάκια.
Όχι ότι όλα ήταν καλά. Πολλοί οι ψυχάκηδες, αλλά στο τέλος της μέρας έμπαιναν στο περιθώριο και στο κέντρο χόρευε η αμφισβήτηση κάθε εξουσίας.
[…] Octopus […]